چهارم بهمن / 95

روزنامه را ورق مي زنم . نگاهم به صفحه تلويزيون است . شبكه هاي اجتماعي يكي پس از ديگري ، سرم را پر مي كند از بيداد زمان  ، از بايدها و اما ها ؛ ذهنم درگير حمله به حماقت ها وبي توجهي و ديوانگي هاست .

به خشم مي آيم به تنهايي ام پناه مي برم . قلم مايه ي لذت من است . صدايي مي شنوم ، مرا به حال و هوايي مي برد كه روحيه ام را بهتر كند .

مي توانم تجسم كنم ايستاده ام در هوايي كه رهانيده مي شوم از دوزخ درون ، بوي باران و نم ؛ادبيات  تسلي بخش روح و جان .

اين شور مرا سوق مي دهد به سوي دست يابي به زندگي و دنيايي بهتر.

دو نيمه شب چهارم بهمن : فريده چوبچيان